O Courel, LIbertad Natural Amenazada

POEMAS DE UXÍO NOVONEYRA DO SEU LIBRO: OS EIDOS

Iba eu polos camiños

ora cantaba ou xubriaba

e cando en cando paraba

a varexar os espiños.

Tódalas tardes traguía

gargantillas de morodos

i arandos que eu collía.

En chegar comíos todos.

O aire ten unha cousa

que se perde se ún a conta.

Vendo i ouvindo o río

vaise o tempo sin sentilo.

Cain as follas...

Sinto unha cousa

que se apousa en min e no me toca.

Veo o tempo morno do Outono

Os días son tardes longas

O aire é unha cousa...

Todo ten ise xeito:

os tesos,

os camiños que se van

no serán do val

os soutos

alumados d´ouro

eu quedo

ollando ó mofo...

Só se oi o que eu oio

Só se olla o que eu ollo

O val solo.

Móvese o pouso do tempo longo...

Courel de tesos cumes que ollan de lonxe!

Eiquí sínteseben o pouco que é un home...

O sol baixa

de cara como un pai á frol da braña...