Este blog está diseñado para visualizarse con Mozilla Firefox. Podrás descargar ese navegador en la barra lateral

miércoles, 11 de julio de 2012








UNAS CUANTAS FOTOS "PARA HACER BOCA" DE LAS COSAS QUE PODREMOS VER EN LA RUTA Nº 88 POR LEÓN











VISTA DEL "PEÑÓN", EJEMPLO DE PLEGAMIENTO GEOLÓGICO










PANORÁMICA DE PEÑALBA DE SANTIAGO. LADERA NORTE DEL MORREDERO E INICIO DEL VALLE DEL SILENCIO











IMAGEN DEL VALLE DEL SILENCIO












RUTA 90. DE CARRACEDO A HERBÓN








CONVOCATORIA CURSOS DE VELA


INSCRIPCIONES

DÍAS 29 Y 30 DE JUNIO EN EL LOCAL DE LA CALLE DE LA CERCA Nº 30,Bajo
De 20:30 a 21:30

domingo, 14 de agosto de 2011

NOVA EDICIÓN DOS XOGOS TRADICIONAIS




AGRADECEMENTO

Agradecemos ao profesor do INEF, D. Ricardo Pérez i Verdes a súa colaboración desinteresada para facer posible as Actividades de Xogos e Deportes Tradicionais nas Festas do barrio coruñés Castrillón-Urbanización Soto, nas que tanto este ano como os anteriores divirtiron aos nosos nenos e nenas,…. e tamén a pais, nais, avoas e avós.
A Coruña, 4 de agosto do 2011.
















domingo, 31 de julio de 2011

3ª XUNTANZA SENDEIRISTA "AS MARIÑAS"



III XUNTANZA SENDEIRISTA "AS MARIÑAS". ORRO (CULLEREDO). 2-XULLO-2011

Os nosos amigos da Agrupación de Tempo Libre A Pedrosa volveron poñer en marcha outra xuntanza e deste viaxe foi polas terras de Orro, Bregua e Celas de Peiro. Reunímonos no polideportivo de Orro e despois de tomar un almorzo a base de café e pastas comezamos a camiñata que estaba dividida en duas partes, unha máis difícil e outra máis doada, ésta duns 17,5 km. O día presentouse bastante caloroso e menos mal que o máis do tempo andivemos por zonas con sombra e levouse ben.
A organizazón tiña dispostos varios puntos de suministro de auga no percorrido e sempre había alguén pendente para que a xente non se perdera (aínda que iso era moi difícil pois estaba moi ben sinalizado) e, máis ou menos na metade alí estaban os gaiteiros esperando por nos coa sua música e alegría, xusto a beira dun posto de avituallamento no que se puideron degustar uns bocatas de bisté, mazás e auga; todo un luxo.
O percorrido foi moi bonito en entretido con algunhas subidiñas para facer fame, pasamos pola antiga estación do ferrocarril de Bregua na que agora hai un bar-restaurante e xa non pasa o tren. Dende alí subimos ao chamado "Coto de Bregua" que ten unhas vistas moi fermosas do val de Peiro, chegando a verse o mar polo Noroeste. Aquí empezou a zoar un pouco o aire e baixamos cara Orro onde nos esperaban os famosos "Polos Pedrosianos", especie moi apreciada polos sendeiristas famentos, con pementos da zona (tamén bastante apreciados polos comelláns), non faltou nin auga nin viño, nin outra sorte de bebidas (incluidas as espirituosas) que a organizazón tiña no ambigú-tenda nas súas instalacións de Orro, onde podíanse mercar camisetas entre outras cousas…
Esquecíamos falarvos da rapaza que tiña un mercadiño no Lugar de A Cabana, antes de chegar a estación de Bregua, con numerosos obxectos á venda, seguramente pensando no "negocio" que supoñería o paso da caravana de sendeiristas. Algunhas cousiñas mercáronselle como premio a súa iniciativa. Quedamos gratamente sorprendidos coa sua audacia.

Pola tarde o festival de eventos tívonos tan entretidos que sen caer na conta xa tiñamos que pensar na volta. Esta xente de Orro o ten ben montado… bailes andaluces, teatro, bailes de salón, e moitas gañas de diversión que as outras xentes que aló nos achegamos, tampouco nos pareceron nada mal… a xuzgar polo traballo que nos costou arrancar. Uns que se perdían, outros que os ían buscar….. Ben, o resultado deste acontecemento podemolo calificar de notable para os tempos que corren, viñeron desde Navia en Asturias (invitáronnos a participar en xornadas de sendeirismo que fan alá), atopamos moitos coñecid@s de distintos grupos e o espiritu de colaboración que se respira e magnífico.

Sonche bos amigos e esperamos corresponderlles dalgún xeito


jueves, 16 de junio de 2011

RUTA Nº 89 CARBALLEIRA DE S. XUSTO E RIO BAROSA

RUTA 89. CARBALLEIRA DE SAN XUSTO (SACOS-COTOBADE) E RÍO BAROSA (BARRO). 19-XUÑO-2.011
A ruta de hoxe, coincidente en parte coa PRG 29, coñecida como Sendeiro de San Xurxo, vai toda ela pola parroquia de San Xurxo de Sacos no concello de Cotobade (Pontevedra). Arrancamos da famosa carballeira de San Xusto baixando ata o el río Lérez no lugar onde aínda poden verse unhas bañeiras do antigo balneario de augas sulfuro-fluoradas que saen a unha temperatura de 22 ºC e que son boas para a barriga e a pel. Está nun estado lamentable.
O sendeiro está bastante mal conservado e ten algúns atrancos como árbores caídas, ramallas, silvas, pedras, etc. que o fan lixeiramente dificultoso. Podénse ver moitos sinais da PR e incluso algún do GR pero non teñen continuidade. Con moito coidadiño fumos dar coa ponte "romana" (é do seculo XVII). É unha ponte de pedra con un so arco de medio punto sobre o río Lérez nun paraxe moi bonito e agreste.
Dende a Ponte continuamos a carón do Lérez e deixamos pasar as cabritas que nesa zona fan que o camiño estea ben limpo (os peixeiros tamen teñen que ver nisto) e imos a dar a estrada que de S. Xurxo de Sacos vai a Campo Lameiro, xusto onde hai unha central hidroeléctrica. Collemos cara o Sur e internámonos nun monte moi fresquiño de carballos, castiñeiros e freixos ata cruzar o Rego da Veiga Grande camiño de Cutián. Aló abaixo o destino quixo que desaparecera o camiño (cortaron uns salgueiros e cubriron con eles o camiño e…. por un momento pareceu que estabamos perdidos) e traballo costounos dar con él de novo. Ao final atopamolo e seguimos cara a San Xurxo en donde poidemos ver dende fora o pazo de Bermúdez de Castro importante linaxe da sociedade galega do seculo XVIII.
Tivemos un día fabuloso e xantamos na famosa carballeira, onde por certo Ricardo atopou a navalla que perdera, segundo dixo na cantiga.
Despois do xantar nun palco que nin feito a propósito fixemoslle entrega dun agasallo a nosa querida Almudena e tamén entregamoslle o Carné de Ouro a Manolo Candal e outros carnés a varios dos sendeiristas que aínda non o tiñan.
A segunda parte do día levounos polas ribeiras do Río Barosa (Concello de Barro), paraxe idílico para facer unhas pequenas excursións discreccionais polos arredores nos que se poden ver muíños, unha magnífica área recreativa coas suas fabulosas fervenzas e tomar uns refrescos ou incluso xantar. Daban ganas de quedar aló.
Outro día quizáis voltemos para botar máis tempo. Agora e o momento de coller a viaxe de volta e entre cánticos e sonatas nun brinco estar na Coruña.











HORARIO PARA PREINSCRIPCIONES
Venres día 17 de Xuño do 2.011

Soci@s: 20:00 a 20:45 Tod@s: 20:46 a 21:30

viernes, 29 de abril de 2011

RUTA Nº 88 POR LEÓN

RUTA 88 (14 Y 15 DE MAYO DEL 2.011)

DE CAMINATA POR LEÓN DEDICADA A UN BUEN AMIGO

El sábado día 14, madrugando un poco más de lo habitual (salimos a las 6:30 de las Casas del Carmen) nos encaminamos a nuestro especial fin de semana por tierras leonesas. El viaje se antojaba largo y debíamos parar un par de veces, además de en Lugo para recoger a los Chuses. Aún con intentar no perder tiempo, siempre anda Murphy merodeando (esta vez en forma de "amables agentes de tráfico" y de puentes más bajos que el bus) empezamos a caminar a la hora prevista, sobre las 11:30 desde La Ercina (Puerta de los Picos de Europa) y Sobrepeña hacia lo que en tiempos esplendorosos fue una gran explotación minera y que acabó sus días en los años 70, tomamos el camino de Condianos que va desde la Ercina hasta Casetas, donde se encontraban los antiguos yacimientos mineros de la zona. Estaba un día magnífico para caminar, casi despejado y con un ligero fresquillo, en algunos momentos hacía un poco de frío (el clima por aquí es muy frío y dicen las gentes que solo hay dos estaciones: "La de invierno y la del tren"). La ruta no ofreció grandes dificultades mientras no encaramos la ladera norte de la montaña, el Monte Palacio y el Peñón; son algo menos de dos km de fuertes subidas que se resolvieron muy bien haciendo un par de paradiñas para coger resuello. La vista de las montañas es impresionante, La Valdorria, Peña Galicia, el Pico Muelas, el Bodón hacia el Oeste y la Peña Rionda y el Pico Moro hacia el Noreste. Alcanzamos nuestro primer objetivo sorprendentemente a la hora prevista para comer (14:30) y encontramos el abrigo de unas peñas con abundante vegetación (encinas, robles y otros) que hizo que el yantar resultara muy alegre y relajado, con un exquisito olor a montaña (tomillo, lavanda, y una pequeña planta de olor a azahar que no supimos identificar).
Sobre las tres y media retomamos el sendero y ascendimos a la Peña del Castro, lugar elegido para hacer entrega, a una sorprendida Nieves, de una placa conmemorativa en honor de Marcelino Puente Bayón, amigo y presidente de nuestro club y que quedó fijada por las manos del experto Serafín en el punto más alto de este bonito monte de esta su tierra, La Ercina. Seguidamente comenzamos un fenomenal descenso hacia el pueblo, encontrando por el camino y en las praderas unos enormes champiñones (alguno superaba los 30 cm) que quedaron bien inmortalizados en algunas de las fotos de Manuel. Una vez llegamos nos detuvimos unos minutos frente a la casa de Marcelino, y después de una breve reflexión y dedicatoria nos dirigimos al autobús para el viaje hacia el hotel de Bembibre en donde pernoctaríamos para enlazar con la 2ª parte de la ruta.
El domingo 15, después de un buen desayuno nos dirigimos hacia el Morredero, monte de los Aquilianos en el que hay una estación de esquí (actualmente cerrada) para desde su falda norte empezar la ruta por Peñalba de Santiago y montes de Valdueza, siguiendo desde arriba el Valle del Silencio y los arroyos que vierten al río Oza, que discurre a través de él (arroyo del Silencio, el de Peñalba o el del Pico Tuerto) pudiendo ver desde arriba el pueblo de S. Pedro de Montes de Valdueza y el de S. Clemente. Después de permanecer largo rato en Peñalba, pueblo restaurado muy bonito y con una iglesia con restos de estilo mozárabe, comenzamos la subida serpenteando las montañas de El Corón y Anubleras por el camino de Matachana hacia S. Cristóbal. Con un esplendido día y unas panorámicas impresionantes, podíamos sentir una naturaleza exuberante con los tonos amarillos de las retamas, los blancos y rojos del brezo, restos de nieve en la Cabeza de la Yegua y en el Pico Tuerto, los verdes ocres de La Guiana, con su ermita recortada sobre el cielo límpido y azul, pasamos por encima de Manzanedo de Valdueza incrustado bajo nuestros pies, con una inmensa Ponferrada en la lejanía ante nuestros ojos. Así nos fuimos acercando al Mesón La Rueda (S. Cristóbal de Valdueza) en donde nos espera un cocidito Maragato-Berciano que nos ponga a tono y nos de fuerza para visitar el tejo, que según el cartel que lo anuncia es "milenario" aunque solo tenga 800 años… y así emprender el retorno a casa, con parada en Ponferrada, en la zona del castillo de los Templarios y Puente Ferrado para refrescarnos, con la satisfacción de ver cumplidos nuestros objetivos deportivos, de ocio y de homenaje a nuestro querido Marce.









HORARIO PARA PREINSCRIPCIONES

Viernes día 6 de Mayo


Soci@s: 20:00 a 20:45 Tod@s: 20:46 a 21:30

martes, 19 de abril de 2011

RUTA Nº 88 DESDE LA ERCINA HASTA PEÑALBA DE SANTIAGO


LA RUTA 88 SERÁ NUEVAMENTE POR TIERRAS DE LEÓN. EL PRIMER DÍA (14 DE MAYO) RECORREREMOS UNOS 12 Km POR LA ERCINA, LUGAR DEL QUE ERA NATURAL NUESTRO AMIGO MARCELINO PUENTE BAYÓN, RINDIÉNDOLE ASÍ UN PEQUEÑO HOMENAJE.










EL SEGUNDO DÍA (DOMINGO 15) CAMINAREMOS POR PARTE DE LA DENOMINADA RUTA DEL SILENCIO VISITANDO EL PUEBLO DE PEÑALBA DE SANTIAGO.

OS MANTENDREMOS INFORMADOS


RECORDAD QUE ES OBLIGATORIO PARA EL TEMA DEL SEGURO DE ACCIDENTES QUE NOS FACILITÉIS FOTOCOPIA (O IMAGEN ESCANEADA) DEL CARNÉ DE IDENTIDAD (D.N.I.)



RUTA Nº 87. DO 10º ANIVERSARIO. DA AUGA E DA PEDRA

RUTA 87. DA AUGA E DA PEDRA (RÍOS DA CHANCA E ARMENTEIRA). VAL DO SALNÉS. 17-ABRIL-2.011
Aló polo mes de abril do ano 2001 poñíase a primeira pedra dos andares no sendeirismo do Club Deportivo IAR, ninguén podía predecir que iamos ter un futuro tan exitoso e divertido. Despois de moitas vicisitudes podemos afirmar con rotundidade que son as peculiaridades do Club Deportivo IAR as que conseguiron esta fermosa mestura de xentes, homes, mulleres, nen@s..., máis ou menos nov@s, que teñen una filosofía semellante (amor a nartureza, á liberdade e á nosa terra, esa terra chea de camiños e montes, as veces suaves e agarimosos e outras bravos e desafiantes) descubrindo que unha camiñata de cando en vez non só é boa para o corpo, senon tamén para o espíritu.
Esta ruta que fixemos polas terras do albariño neste abril do 2011, serviunos daquela para celebrar o 10º aniversario cun xantar de restaurante (no lugar dos habituáis e típicos bocatas). O día foi espléndido e o camiño escomenzaba na igrexa de San Bieito de Lores, situada nun outeiro desde o que se pode ver todo o val do Salnés e maila Ría de Arousa, no concello de Meaño (un dos concellos pertencentes ao Consello Regulador da denominación de Orixe "Rías Baixas") e despois de pasar polas estreitas rúas do lugar de Lores (San Miguel) baixamos a carón do Río da Chanca e xa proseguimos por él en dirección a Simes. O sendeiro é fabuloso pois conta con moitos muíños de pedra restaurados, pontes de madeira, coa natureza desbordante da primavera, ameneiros, salgueiros, viñas e.... o borboriño do río na nosa compaña. Así nos fomos adentrando por Simes e tocou o tramo das subidas (o mási temido polos nos@s brav@s sendeiristas), enfrontámonos a unha longa subida de dous quilómetros e pico con algo de calor, facendo, eso sí, varias paradiñas para coller folgos e caseque sen querer xa estabamos en Valboa, lugar en donde acabarían as nosas penurias pois a partires de aquí a cousa se suaviza moito, moito. Encaramos o camiño (realmente é unha pista) que nos levaría a Caroi e ó Mosteiro de Armenteira. Algúns dos camiñantes visitárono de forma discreccional e outros andiveron polos arredores, descansando ou tomando refrescos.
Proseguimos o noso camiñar agora na compaña do Río Armenteira, tamén moi bonito, baixando polo medio do bosque, serpenteando os muíños e agradecendo a sombriña pois o día saíu caloroso dabondo, chegando ás proximidades da área recreativa onde íamos xantar, xuxto nun lugar chamado "aldea labrega" na que hai unhas reproduccións a escala reducida dunha aldea coa sua igrexa, as xentes, galiñas, unha cocha cos ranchos, un rapaz cun moucho, etc..
No xantar (ao que non lle guste o porquiño pode pedir outra cousa) fixemos entrega dun diploma de honor á sendeirista Mari Carmen Bermúdez Canle, por ser quen máis rutas leva feitas co Club Deportivo IAR, e tamén entregamóslle ao noso amigo Juan Varela de la Torre unha pequena escultura metálica (a temos adoptada como símbolo do noso club) que representa a un sendeirista con mochila e todo. Fixemos un sorteo de material diverso (camisetas, gorras, mochilas, etc..) que resultou moi divertido, e tamén fixemos o regalo do amigo invisible, que sirve para pasar un rato de bo humor. Na viaxe de volta o noso especialista en varietés Juan Varela nos obsequiou cun programa de sorteo-guasa que nos mantivo entretidos hasta chegar ao noso destino na Coruña.
Moitas grazas e felicidades a todas, todos